ဂ်ပန္ကိုက်ဳပ္နဲ႔ႀကာကူလီၿမတ္စုိးအလည္သြားႀကတယ္။
ၿမတ္စိုးကလည္းအလုပ္ၿပဳတ္ေနတာႏွစ္ခ်ီေနၿပီ။ဒီေကာင္-ကားကုမၼဏီမွာလုပ္တံုးကေရာင္ႀကီးေဗြနဲ႔ရာထူးအတူတူ။
အေႀကာင္းမသိသူေတြႀကားမွာသာေလွ်ာက္ႀကြားေနတာ။ေရာင္ႀကီးေဗြက“ေဟ့ေကာင္ၿမတ္စိုး-ပါးစပ္ပိတ္လိုက္စမ္း”ဆို
ၿငိမ္သြားရတယ္။ခုေတာ့-ထားဝယ္ၿမိဳ႕ကေယာကၤ်ားနဲ႔ၿပႆနာတက္ေနတဲ့မီးမီးကိုႀကာကူလီရိုက္ေနတယ္။
ဒီေကာင္ကလည္းအလုပ္မရိွ။ က်ဴပ္ကလည္းအလုပ္မလုပ္ခ်င္။အေမရိကားမွာတိုးမရေတာ့ဂ်ပန္မွာဂြင္သြားရိုက္ရေအာင္လို႔
ၿမတ္စိုးကအႀကံေပးတယ္။ဒီေကာင္မဆိုးဘူး။အေခ်ာင္ႏိႈက္မဲ့အကြက္အၿမဲၿမင္တယ္။
ဂ်ပန္ကရဲေဘာ္ေတြကတက္ႀကြတယ္ဗ်။မိုးသီးထမိန္စုတ္နားခိုစားေနတာေတြ၊ကြင္းစ္ထဲကလက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာသကၤန္းကြ်န္းက
ဂ်ေလဘီစရိုက္လိုေနေနတာေတြမသိဘူး။ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတယ္ထင္ၿပီးၿပဳစုလိုက္ႀကတာဗ်ာ။တသက္လံုးသူမ်ားမယားႀကာခိုဖို႔
ပဲစိတ္ဝင္စားတဲ့ၿမတ္စိုးကလည္းအတည္ေပါက္ေရွ႕ထြက္တရားေဟာတယ္ဗ်ာ။က်ဳပ္တို႔ခ်င္းေတာ့ႀကိတ္ရယ္ေနႀကတာေပါ့ဗ်ာ။
“ေဟ့ေကာင္ၿမတ္စိုး၊သိတ္ၿပီးအပုိေတြေလွ်ာက္မေၿပာနဲ႔၊ငါရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ပါ”လို႔သတိေပးရတယ္။
ညေနက်ေတာ့ ဂ်ပန္မွာတရားဝင္ေနထိုင္ခြင့္ရဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ဗမာၿပည္သားေတြကထမင္းစားေခၚတယ္ဗ်။
က်ဳပ္တို႔ကလည္းအေမရိကားမွာသာေနတာ၊ဟင္းေကာင္းေကာင္းမစားရေတာ့အႀကိဳက္ပဲ။
သူတို႔ကထမင္းစားပြဲမွာအကူအညီေတာင္းတယ္။
“ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊က်မတို႔ကိုကူညီပါအံုး။၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသြားရင္က်မတို႔ကိုဂ်ပန္အစိုးရကေနထိုင္ခြင့္ေပးမွာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ဒါေႀကာင့္ေရြးေကာက္ပြဲကိုဖ်က္ေပးပါ”တဲ့
က်ဳပ္တို႔လည္းဝက္သားတံုးကိုက္ၿပီးေခြးဘုရားပြဲေတြ႔သြားတယ္။အကြက္ပဲ။ေငြေတာင္းလိုက္အံုးမယ္လို႔စိတ္ထဲကႀကံဳးဝါးလိုက္တယ္။
“ေရြးေကာက္ပြဲပ်က္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္စိတ္ခ်၊ဒါေပမဲ့ေငြလိုတယ္ဗ်။ခင္ဗ်ားတို႔ဘယ္ေလာက္ထည့္ႀကမွာလဲ”လို႔
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေလသံနဲ႔ေမးလိုက္တယ္။
“ဟာ-ထည့္ပါ့မယ္။ထည့္ပါမယ္။အဓိကကေတာ့က်မတို႔ဂ်ပန္ကေနမၿပန္ရရင္ၿပီးတာပါပဲ။ဒီမွာကေငြရွာလို႔ေကာင္းတယ္ရွင္”
ေသခ်ာၿပီဗ်ဳိ႕။အလုပ္မလုပ္ခ်င္ရင္၊ဂ်ပန္ကိုတႏွစ္တခါေလာက္သြားသြားၿပီးဂြင္ဖန္ရမယ္။
ၿပီးရင္-နယူးေယာက္ၿပန္လာၿပီး-အီတလီလုပ္ဖိနပ္တစံုေလာက္ဝယ္ရမယ္။
ဟိုေကာင္-ဗမာအစိုးရကိုယ္စားလွယ္လာလို႔ကေတာ့သြားေပါက္ပစ္လို္က္မယ္။
မိုးသီးကြ၊ဘာမွတ္လဲ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment